Donderdag 12 Juli Zion - Bryce Canyon 132 km

Vanmorgen vertrokken richting Bryce Canyon. We reserveren eerst weer een camping op Ruby-Inn. Dan gaan we boodschappen doen, maar de winkels hier zijn niet zo best. Geen vers vlees, groenten etc. Dus rijden we 30 km verderop naar Panguitch. Een goede supermarkt, Joe’s Market, maar geen wijn en Smirnoff, aiiiii. Gelukkig zit er aan de overkant een liquor store.
Daardoor zijn we veel tijd verloren.
We gaan pas om 15.00 u richting Bryce Canyon. De shuttle bus stopt weer voor onze camping.
We doen de Rim Trail (Ome Rimmie!!!) van 3,4 km.
Wat je hier ziet is onbeschrijflijk. Kijk maar naar de foto’s!
De rotsen zijn rood, oranje en wit van kleur. Dit apart natuurverschijnsel is ontstaan door vorst en erosie.
Ze worden Hoodoo’s genoemd. Echt een prachtig stukje natuur.
De hoogte van het gebergte is 2400 tot 2700 meter.
Er hangt een enorme donkere wolk schuin boven ons.
Gelukkig blijft ie hangen en hebben we er geen last van.
Het waait hier behoorlijk. Het was vandaag 50% kans op Thunderstorms. Het is heel gevaarlijk om in de canyons te lopen als het onweert.
Als we in de bus zitten, zien we verschillende hertjes onderweg, zelfs 2 baby’s die onder een boom staan.

Daarna natuurlijk weer bbq-en met een zalige Sirloin Steak die op je tong smelt!!
De temperatuur is 29 graden, en ’s nacht is het 11 graden. Dat is wel heel prettig. Dan hoeft ook de airco
‘s nachts niet aan. Lotte, Lucas en Iris zitten in de camper te kaarten. Ze vinden het buiten te koud en de kaarten waaien weg. Ik zit nog bij het kampvuur, wat Stef natuurlijk weer gemaakt heeft.
Maar juist nu komt er een dame zeggen, dat we geen kampvuur mogen maken. Wel logisch hoor, want het is hier stikdroog. Stef balen natuurlijk, hier kijkt ie de hele dag naar uit.
’s Avonds nog even een quad reserveren voor de volgende dag.

Vrijdag 13 juli Bryce Canyon – Torrey 190 km

Vanmorgen werden we om 6.45 u gewekt door de regen die kletterde op de camper. Maar dat was niet zo erg, want we moesten toch om 7.00 u opstaan om te gaan quad rijden.
We krijgen een 6-persoons quad, wel zo handig (Stef zegt dat het geen quad is, maar ja, wat is het dan wel?). De man vraagt: “ Who’s the driver?” Stef steekt zijn vinger op. “How old are you?” 16!! “Are you sure?” “Yes” zegt Stef.
“Hhhmmmm, Okay”, zegt ie dan met enige twijfel.
Dan rijden we voor een uurtje over stoffige weggetjes en stoppen bij een uitzicht met waterval. Allemaal niet zo spectaculair, maar Stef heeft enorm genoten.
We zitten helemaal onder het stof.
Lotte, Lucas en ik gaan terug de canyon in. Stephan en Iris hebben last van hoogtevrees en Stef heeft last van zijn knie. Dus die doen de afwas, ruimen de camper op, tanken, reserveren de volgende camping, etc.
We nemen de shuttle bus weer en stappen uit bij Sunset Point. We doen een wandeling van 1,5 uur, 3,8 km.
We doen de Navajo trail en gaan terug naar Sunrise point.
Je gaat helemaal naar beneden tussen de Hoodoo’s lopen. Het is echt een raar gezicht, heel onwerkelijk, maar verbazingwekkend mooi.
Het laatste stuk was erg stijl en we kwamen buiten adem weer boven.
Het is vandaag ook niet zo warm. Ik denk zo’n 25 graden C. Het is behoorlijk bewolkt, dus dat is wel zo prettig.
Als we terug komen bij de camper ziet die er spik en span uit.
We willen vertrekken richting Capitol Reef, maar we rijden de verkeerde kant op en eindigen op een doodlopende weg aan het einde van Bryce Canon. Dit is Rainbow point, op een hoogte van 9115 ft, 2775 meter hoogte. Het regent, onweert en bliksemt hier, snel wegwezen hier dus.
Dan komen we op de goede weg terecht,
We rijden over de scenic byway 12, een waar feestje om hier over te rijden. Je komt bergen tegen in alle maten, vormen en kleuren. Het landschap verandert constant van bergen tot bossen met naaldbomen of loofbomen. Af en toe komt er een hertje tevoorschijn. Alhoewel het maar +/- 200 km is, doen we er toch een dikke 4 uur of meer over.
We stoppen eerst bij een visitor center en daar hangen van die waterflesjes waar Tom het over had in zijn reactie. Tommeke, speciaal voor jou deze foto van de kolibries.
We stoppen nog bij Escalante Petrified Forest Park, hier liggen bomen die in steen veranderd zijn. Ze zijn 135 miljoen jaar oud. Wel mooi om te zien.
Op een gegeven moment rijden we over een pas met aan iedere kant een afgrond. Stephan durft niet meer om zich heen te kijken en rijdt met het zweet in zijn handen verder. Tsja, last van hoogtevrees he. Iris zit met haar handen voor haar ogen.
Onderweg drinken we nog een lekkere cappuccino bij Kiva Koffeehouse (is koffee niet met een C?).
Een prachtig uitzicht heb je hier.
We zitten op een gegeven moment op een hoogte van 9600 feet, bijna 3 km. Dat is best hoog en we hebben veel regen onderweg.
Plotseling steekt een hert de weg over.
We komen aan bij onze volgende camping : Thousand Lakes RV Park in Torrey. Ze verkopen hier lekker vers brood, ik koop er twee, 1 voor bij de spaghetti en 1 voor het ontbijt morgenochtend. We hebben een heerlijk plekkie met natuurlijk weer een mooi uitzicht.
En weer 4 wasjes in de wasmachine.
Op veler verzoek heb ik weer spaghetti gemaakt en weer vond iedereen het zalig. Lucas heeft de hele afwas alleen gedaan, da was best veul. De temperatuur lijkt erg veel op die van Nederland. De temperatuur nu is 17 Graden C en we zitten bij het kampvuur om warm te blijven. Het waait ook heel erg hard.
Als we naar bed gaan is het echt pikzwart om ons heen. Iris is bang dat er een serial killer vannacht binnen gaat komen, ze is nl verhuist van het stapelbed naar het bed in de “woonkamer” en dat pakt hij haar het eerste. Voor het eerst doen we ons “house on wheels” op slot. Truste.